Relatywizm etyczny w “Zbrodni i Karze” Fiodora Dostojewskiego Relatywizm etniczny to względność wartości moralnych. Powieść ta powstała w latach 1865-66. autor miał długi (ciężka sytuacja finansowa) negacja tendencji (modernizm - nowe wartości w obliczu natury) Tłem wydarzeń jest obraz Petersburga, który wytwarza i wpływa na nastrój ludzi żyjących w nim. Dba autor o szczegóły. Ukazane dwie części miasta: Biedna - mieszkają rzemieślnicy, studenci. Ulice są brudne i cuchnące. Domy zaniedbane, ludzie nędznie ubrani. Ludzie smutni, często popadają w alkoholizm. Brak perspektyw, klimat zniszczonego miasta, zniszczonych ludzi, nie mogą się wyrwać z upodlenia. Bogata jest pełna zieleni i piękna. Miasto zadbane, a ludzie schludni i szczęśliwi. Raskolnikow Urodził się w biednej rodzinie szlacheckiej. Studiował prawo, ale zmuszony jest je porzucić bo ma problemy finansowe. Jest nadzieją rodziny. Niezrównoważony psychicznie, wyobcowany, nie ma przyjaciół. Czuje się kimś lepszym. Hipochondryk. Jest ateistą mimo, że wychowano go religijnie. Nie wierzy w Boga bo nie ma sprawiedliwości. Wrażliwy na niedolę innych. Osobowość skomplikowana. Ma o sobie wielkie mniemanie, ale jest wrażliwy - paradoks. Wizja społeczeństwa Społeczeństwo dzieli się na ludzi zwykłych i niezwykłych. Ci ostatni mają prawo zbrodni, zmian prawa gdyż mają predyspozycje. Ludzie normalni muszą podporządkować. Niezwykli mogą przekraczać prawo bo sami je ustanowii, mogą popełniać zbrodnię, poświęcać jednostkę dla ludzi. Naruszają stare prawa. Tworzą nowy świat, więc mogą sobie na to pozwolić. Cel uświęca środki. Oni mogą być mniej lub bardziej wybitni. Im “lepsi” tym większe mają prawa. Poglądy te zbiegły się z wypowiedzią na temat Alony Iwanowny. Ograbia ona najuboższych. Jest skąpa, okrutna dla siostry. “wesz”. Jej zabicie to pożytek dla biednych. Rodia czuł się człowiekiem niezwykłym dlatego ją zabił. Za jej bogactwo chce pomagać biednym. Intencje szlachetne i altruistyczne. Chce udowodnić, że jest nieprzeciętny. Porównuje się do Napoleona. Pragnie dowieść swego charakteru. Dla postępu ludzkości może zabijać. Oni decydują o losie innych ludzi - władcy przyszłości. Zwykli ludzie są materiałem społeczeństwa. Powieść o psychice zbrodniarza i o złożonych motywach zbrodni Motywy zbrodni udowodnienie sobie przynależności do rasy panów chce nieść dobro dla społeczeństwa. Za pieniądze lichwiarki chce uratować tysiące ludzi. Śmierć gnębicielki lichwiarki Sprawdzić chciał własną moc, odporność na gnębienie sumienia, wyższość ponad przeciętność. Udowodnienie swej nieprzeciętności. Próba własnych sił Pomoc rodzinie. Dunia nie musiałaby wychodzić za mąż dla pieniędzy Niesprawiedliwość. Był młody, a nie miał środków rozwoju. Starucha marnował tylko pieniądze. Chciał być wyrachowany i zimny, dbać o szczegóły. Nie wytrzymał emocjonalnie tuż przed mordem. Zabił obie kobiety w szale i zdecydowaniu. Nie wszystko odbyło się tak jak planował. Komplikacje przy ucieczce. Śmierć Lizawiety tłumaczył jako przypadkową i konieczną (musiał móc uciec). Cel mordu niespełniony nie wykorzystał pieniędzy słabe sumienie, emocje, zaburzenie równowagi psychicznej nie był istotą wyższą (myślał i rozpamiętywał). Rola Soni wskazywała mu drogę na zadośćuczynienie i pokutę przyznania, które uspokoi jego napięcie. dodawała mu otuchy, rozumiała go, nie czuł się samotny wiara i uczucie, szansa przetrwania na Syberii Uosobienie dobra. Jej zawód to forma ofiary. Kocha ludzi, uważa, że każdy jest potrzebny i nikogo nie należy wywyższać. Uświadomiła niedorzeczność idei Raskolnikowa. Wiedząc, że jest niezbędna dla Rodii idzie z nim na zesłanie. Udowodniła mu, że nie ma altruizmu gdy w grę wchodzi cierpienie innych. Jej wpływ skruszył opór Rodii. Pojechała za nim bo kierował nią miłość, dobro i szlachetność. Odpowiedzialna za nawrócenie grzesznika. Syberia Zachodzi w nim przemiana wewnętrzna. Zaczyna czuć potrzebę człowieka (Sonię). Czeka go całe życie, które spędzić chce z Sonią. Stał się bardziej pokorny wobec ludzi i boga - miał cel życia. Zło może zostać zniszczone przez dobro i szlachetność, a nie przez przemoc. Początkowo Raskolnikow uważał, że wolność to prawo do czynienia wszystkiego. Po pewnym czasie zrozumiał, że nie ma wolności całkowitej bo trzeba brać pod uwagę ograniczenia moralne. Rodia powrócił do Boga. Zalety Soni przypisywał religii w którą ona bezgranicznie wierzyła. Jego pierwotna ideologia doprowadziła go do cierpienia, a on chciał być szczęśliwy. Widział jej wewnętrzną radość i też taki chciał być. Metamorfoza człowieka pogodzonego z naturą. Jest to kryminał nietypowy bo ukazana jest psychika zbrodniarza i analiza zbrodni. Zbrodnia to pretekst do analizy postaw ludzkich wobec zła. Powieść psychologiczna. Proces myślowy i analiza postępowania. Powieść polifoniczna jest prawie bez narratora. Charakterystyka poprzez dialogi. Wnętrze bohatera prezentowane jest przez wprowadzenie lustrzanych postaci realizujących działanie. Swidrygajłow Sprytny, przebiegły, zdemoralizowany, znudzony życiem. Nagina prawo. Wyrachowany, rozpustny, lubieżny. Dąży do celu. Łużyn Egocentryk, poczucie wyższości, skąpy i wiecznie niedowartościowany. Lubił gdy ktoś był mu oddany, pokorny i posłuszny. Władczym, niegodziwiec, wyrachowany. Lubił manipulować innymi, rządny fortuny. W momęcie podjęcia decyzji o morderstwie i wizyta u lichwiarki Walka z wahaniem i jednoczesna pewność postanowienia. Lęk obawa ciała i emocji. Zabił w napadzie szału. Ogarnęła go panika wraz z roztargnieniem. Widok trupa napawa go grozą. Przestaje myśleć logicznie. Narastał w nim strach, że ktoś go nakryje. Emocje stworzyły urojenia. Zwraca uwagę na szczegóły w przebłysku świadomości. Obrzydzony czynem. Czuje roztargnienie po drugim morderstwie. Anatomia zbrodni i psychika zbrodniarza Anatomia zbrodni ukazana jest przez szczegółowy opis mordu i psychiki mordercy. Wewnętrzny spór i reakcje po kilku dniach od morderstwa. Życie z piętnem zbrodni. Odcięcie od świata i rozpamiętywanie. Pragnie bez skutku zapomnieć. Zachowuje się jak opętany. Działa w zamroczeniu, a kierują nim emocje. Chce ukryć dowody, zmazać ślady mordu. Strach przed zdemaskowaniem. U innych w słowach i czynach szuka aluzji. Podejrzliwy, zamknął się w sobie. Osaczony. Posępny i ponury. Wolał być sam. Żył w ciągłe w niepewności, histerii, skrajności emocji. Świadomy tej sytuacji. Samotny. Porfiry i Rodia Porfiry wprowadza Rodię w obłęd. Prowadzą ciągłą walkę intelektualną. Rodia zdominowany jest przez emocje i nie mógł racjonalnie rozpatrywać dyskusji. Porfidia był doświadczonym detektywem i znał reakcje mordercy na aluzję. Rodia gubił się we własnych słowach i tracił orientację. Był atakowany i musiał się bronić. Doprowadziło to do przyznania się do winy. Nie wytrzymałby dłużej. Zachował reszty dumy, nie wyrzeka się swej wyższości. Chce zakończyć ten rozdział życia. Po przyznaniu się do winy emocje odeszły. Opowiada o wszystkim ze szczegółami. Pozbywa się wiedzy o mordzie. Pozostaje pusty. Równowaga psychiczna powraca. Kara Nietypowa skrucha. Nie potępia czynu, ale ma świadomość, że nie był do tego zdolny. Potem dopiero pod wpływem Soni jego pragnienie pokuty i kary powraca. Mówi o rzeczach w sądzie, które może zataić i nieobwiniać siebie. Mówi dokładną prawdę. Dzięki temu rehabilituje się we własnych oczach. Powraca spokój sumienia. Powieść ta jest analizą istoty kary.

W „Zbrodni i karze” pojawia się także wiele pobocznych postaci, które mają znaczący wpływ na rozwój wydarzeń w książce. Mamy do czynienia z matką Raskolnikova, która kocha go nad życie oraz z jego siostrą Dunią, gotową do poświęcenia własnego szczęścia, by móc poprawić sytuację rodziny. Podwójne zabójstwo w Suchym Dworze (woj. pomorskie). Opis tej makabrycznej zbrodni mrozi krew w żyłach. 18-latek przyznał się, że zabił ojca i matkę. Małżeństwo zginęło w okrutny sposób. - Zaatakował kobietę nożem, a mężczyznę młotkiem - informują policjanci. Śledztwo w tej sprawie prowadzi Prokuratura Rejonowa w Pucku. Ze wstępnej opinii po sekcji zwłok zamordowanego małżeństwa wynika, że bezpośrednią przyczyną śmierci mężczyzny było uszkodzenie ośrodkowego układu nerwowego i zatrzymanie oddechu i krążenia. Natomiast bezpośrednią przyczyną śmieci kobiety był wstrząs krwotoczny spowodowany wykrwawieniem z doznanych ran. "Dziennik Bałtycki" ustalił, że 18-latek ciała swoich zamordowanych rodziców zabrał z domu i zamknął w garażu. Gazeta podaje, że nastolatek miał powiedzieć rodzeństwu, że rodzice gdzieś wyjechali na kilka dni. Doprowadzenie podejrzanego o zabójstwo matki i córki z Częstochowy - Podejrzany przyznał się do popełnienia zarzuconych mu przestępstw. Złożył wyjaśnienia, przy czym nie podał motywów swojego zachowania. Prokurator podjął decyzję o skierowaniu do Sądu wniosku o tymczasowe aresztowanie podejrzanego - poinformowała Grażyna Wawryniuk z Prokuratury Okręgowej w Gdańsku. Przypomnijmy. W miniony piątek (11 marca) policjanci otrzymali zgłoszenie z Wojewódzkiego Centrum Powiadamiania Ratunkowego o tym, że dzieci nie mogą skontaktować ze swoimi rodzicami mieszkającymi w Suchym Dworze. Po przeszukaniu domu policjanci odnaleźli zwłoki 52-letniego mężczyzny oraz 49-letniej kobiety. Kilka godzin od zdarzenia policjanci na terenie Szczytna zatrzymali 18-latka, który według ustaleń miał bezpośredni związek ze sprawą. W jego aucie znajdowało kilkadziesiąt gramów marihuany. - Z ustaleń śledczych wynika, że 18-latek zaatakował kobietę nożem, a mężczyznę młotkiem. W wyniku odniesionych obrażeń oboje zmarli - informowali policjanci. Mężczyźnie grozi dożywocie. Sonda Czy sprawcy zabójstw powinni od razu trafiać za kraty na dożywocie? Tak. Nie. Trudno powiedzieć.

W utworze tym znajdujemy też stwierdzenie: „Nie masz zbrodni bez kary”. Słowa te udowadniają, że zbrodniarze nie mogą być bezkarni. Dlatego niewierna kobieta zostaje ukarana za swoje czyny. Zapada się pod nią ziemia i kobieta ginie. Mickiewicz podjął temat winy i kary również w innej balladzie w „Świteziance”.

Home Książki Reportaż Ścigając zło Rozmowy o zbrodni, śledztwie i karze Rozmowy, które autorzy powieści kryminalnych przeprowadzili z ludźmi zawodowo ścigającymi zło. Policjanci, prokurator, strażnik więzienny, biegła psycholog, badacz kości i medyk sądowy - odkrywają kulisy swojej pracy, dzielą się wiedzą i osobistymi doświadczeniami, a także faktami z autentycznych śledztw. Czy życie prześciga fikcję? Jak popkulturowe wyobrażenia wypadają w zderzeniu z rzeczywistością? Jaka jest cena wyścigu ze złem? Porównywarka z zawsze aktualnymi cenami W naszej porównywarce znajdziesz książki, audiobooki i e-booki, ze wszystkich najpopularniejszych księgarni internetowych i stacjonarnych, zawsze w najlepszej cenie. Wszystkie pozycje zawierają aktualne ceny sprzedaży. Nasze księgarnie partnerskie oferują wygodne formy dostawy takie jak: dostawę do paczkomatu, przesyłkę kurierską lub odebranie przesyłki w wybranym punkcie odbioru. Darmowa dostawa jest możliwa po przekroczeniu odpowiedniej kwoty za zamówienie lub dla stałych klientów i beneficjentów usług premium zgodnie z regulaminem wybranej księgarni. Za zamówienie u naszych partnerów zapłacisz w najwygodniejszej dla Ciebie formie: • online • przelewem • kartą płatniczą • Blikiem • podczas odbioru W zależności od wybranej księgarni możliwa jest także wysyłka za granicę. Ceny widoczne na liście uwzględniają rabaty i promocje dotyczące danego tytułu, dzięki czemu zawsze możesz szybko porównać najkorzystniejszą ofertę. papierowe ebook audiobook wszystkie formaty Sortuj: Książki autora Podobne książki Oceny Średnia ocen 7,8 / 10 75 ocen Twoja ocena 0 / 10 Cytaty Powiązane treści Raskolnikow poprzez sny okazuje swoje emocje. Okazało się, bowiem, że nie jest on tak silny jak myślał i dręczą go kolejne załamania psychiczne. analiza raskolnikowa .Sennik, przedstawiający znaczenie snów ludzkość tworzy już od zarania dziejów. Sennik tworzono bowiem nawet w starożytności - już wtedy zastanawiano się, jakie

Fiodor Dostojewski – Zbrodnia i kara – Bohaterowie Rodion Raskolnikow – główny bohater powieści Fiodora Dostojewskiego Zbrodnia i kara. To 23-letni były student prawa, żyjący w skrajnej nędzy, głodujący, zaniedbany, nie posiadał środków, by zapłacić czynsz za wynajmowanie malutkiego pokoju w obskurnej kamienicy. Jego siostra zamierza wyjść za mąż za bogatego Piotra Łużyna, by pomóc bratu w skończeniu studiów. Rodion doskonale rozumie, że siostra poświęca się dla niego i nie chce dopuścić do tego ślubu. Natychmiastowo podejmuje decyzję o zabiciu lichwiarki, siekierą morduje starą kobietę i jej siostrę i ucieka, zabierając tylko sakiewkę z pieniędzmi. Jak się okazało, on nie zabił wyłącznie dla celów rabunkowych, motywy tej zbrodni nie są jednoznaczne. Pogardzał zasadami rządzącymi światem, chciał udowodnić sobie, że lekceważy je, czuł się uprawniony do mordu kobiety żerującej na nędzy ludzkiej. A jednak po zabójstwie wyrzuty sumienia i strach zatruwają mu życie, ciężar zbrodni i grzechu przytłacza go. Kontakty z Sonią, dziewczyną prostą, lecz dobrą, wyrazicielką głębokiej wiary pozwalają przekonać go, że konstrukcja moralna, którą stworzył jest błędna. Buntownik zmienia swe poglądy, z pokorą przyjmuje wyrok 8 lat zesłania, na którym towarzyszy mu Sonia. Tam przechodzi duchowe zmartwychwstanie, staje się innym człowiekiem. Sonia Marmieładow – młoda, prosta dziewczyna. Za namową macochy w wieku 18 lat zostaje prostytutką, by wydobyć bliskich z nędzy. Jej cierpienie jest ofiarą dla rodziny. Mimo wykonywania haniebnego zawodu to nadal jest uosobieniem czystości i niewinności, swój los znosi z ogromnym spokojem. Jest dobra, wspaniałomyślna, pełna głęboko ludzkiego pojmowania świata. Kocha Raskolnikowa, namawia go do przyznania się do popełnionego przestępstwa. Jest głosicielką prawd ewangelicznych, wierzy w odrodzenie człowieka, czyta Rodionowi fragment Ewangelii o wskrzeszeniu Łazarza. Udaje się wraz z nim na katorgę. Siemion Marmieładow – ojciec Soni, alkoholik, były radca tytularny, ma żonę i czworo dzieci. Raskolnikow poznaje go w szynku. Marmieładow opowiada mu historię swego życia. Niegdyś człowiek wrażliwy, obecnie nieszczęśliwy, zniewolony przez nałóg. Z powodu pijaństwa stracił pracę i rodzina zaczęła przymierać głodem. Ginie pod kołami pędzącego powozu. Dymitr Razumichin – kolega uniwersytecki Raskolnikowa, także były student prawa, marzyciel, fantasta, zakochany w Duni Raskolnikow, jest gotowy dla niej uczynić wszystko. To do niego przychodzi Rodion wkrótce po dokonaniu zbrodni, jest zaniepokojony zachowaniem kolegi, opiekuje się nim w chorobie. Nie podejrzewa przyjaciela o popełnienie tak makabrycznej zbrodni. Dymitr żeni się z siostrą Raskolnikowa, Dunią. Piotr Łużyn – zamożny narzeczony siostry Raskolnikowa, Duni. Egoista, karierowicz. Próbuje skompromitować Sonię, wsuwając jej do kieszeni sto rubli, a następnie oskarżając ją o kradzież. W życiu kieruje się zasadą: Ukochaj przede wszystkim siebie, wszystko bowiem na świecie zasadza się na korzyści osobistej. Jest przeciwny romantycznym ideom poświęcania się dla innych. Pragnie poślubić biedną dziewczynę, by ją uzależnić od siebie. Arkadiusz Swidrygajłow – bogaty pracodawca Duni, natarczywie zaleca się do niej, czego świadkiem jest jego żona, która oskarża niewinną dziewczynę o uwodzenie jej męża. Pijak, kanciarz, kobieciarz, prowadzi niemoralne życie. Sypia z prostytutkami, zamierza poślubić nieletnią dziewczynę. Znudzony bezsensem życia, popełnia samobójstwo. Dunia Raskolnikow – siostra Rodiona, bardzo ładna dziewczyna, kocha swego brata i to ze względu na niego chce poślubić bogatego Piotra Łużyna, by pomóc bratu w ukończeniu studiów. Dunia wychodzi za mąż za Razumichina, przyjaciela Rodiona.

Sen w Zbrodni i Karze. Raskolnikowa przez całą powieść dręczą lęki i niepokoje, mające odzwierciedlenie w jego sennych marzeniach, które zamiast nieść ukojenie, stają się źródłem cierpienia i trwogi. Główny bohater jest znerwicowany i nie śpi należycie „Nazajutrz obudził się późno, po niespokojnym śnie, który go nie

Fiodor Dostojewski – Zbrodnia i kara – Obraz mieszkańców Petersburga Akcja powieści Fiodora Dostojewskiego Zbrodnia i kara toczy się w Sankt Petersburgu w lipcu 1865 roku. Autor ukazuje miasto z jego najuboższą dzielnicą robotniczą wokół placu Siennego, gdzie koncentruje się akcja. W oddali rysuje się wspaniałe miasto, Wenecja północy ludzi bogatych. Dzielnica Raskolnikowa i rodziny Marmieładowów to miasto brudne, biedne, śmierdzące, na ulicach stoją prostytutki. Ludzie pozbawieni środków do życia są podatni na chorobliwe idee i szaleństwo. Petersburg Dostojewskiego jest przede wszystkim siedzibą zdegradowanych urzędników, którzy popadli w alkoholizm jak Marmieładow, byłych studentów – Raskolnikow, Razumichin, prostytutek – Soni czy żerujących na krzywdzie ludzkiej lichwiarek, jak Alona Iwanowa. Marmieładow początkowo był człowiekiem o dość wysokim statusie społecznym. Mężczyzna kiedy popadł w alkoholizm, stał się wrakiem człowieka, zniszczył rodzinę, np.: uniemożliwił Soni normalnie żyć, dziewczyna była zdolna, ale ojciec nawet przepił podręczniki. Przepijał każdy grosz i rodzinie groził głód, dlatego Sonia została prostytutką. Sonia jest cudzołożnicą, ale robi to dla rodziny. Wie, że źle postępuje i bardzo tego żałuje, ale musi. Bóg dał Soni szansę. Zakochała się w Raskolnikowie. Tak samo jak Bóg pochylił się nad Raskolnikowem. Bóg jest miłosierny – to pokazuje Fiodor Dostojewski. Miasto nie zepsuło Soni. Cierpienie, które na nią zstąpiło, tylko ją wzmocniło. Znajduje potem siłę żeby pomóc mężczyźnie, którego kocha. Wiara w Boga czyni nas lepszymi ludźmi, nasze życie dzięki niemu staje się lepsze. Piotr Łużyn chce uzależnić od siebie innych ludzi. Pragnie wziąć za żonę biedną kobietę, która potem będzie mu dozgonnie wdzięczna. Nie oszukuje jednak Duni. Mówi jej czego oczekuje, a ta się godzi. Z kolei Swidrygajłow był kobieciarzem, krzywdził żonę, rodzinę. Traktował je instrumentalnie, chciał wykorzystać Dunię, a kiedy ta nie uległa, chciał ją ukarać. Odpokutował za swe winy – poświęcił majątek na edukację dzieci Marmieładowa. W końcu popełnił samobójstwo. Jest to jednak grzech. Zmarnował swoje życie. Nie dał nikomu szczęścia, a pieniądze, które gromadził także i jego nie uszczęśliwiły.

Uświadomiła ona bohaterowi niedorzeczność zbrodni przez którą zaprzepaścił życie. Pomogła odnaleźć Raskolnikowowi spokój w cierpieniu, pokucie, pokornym znoszeniu bólu i samotności. Ostatecznie głos serca, a później i rozum zwyciężają nad dawną wiarą Rodiona. W komisariacie bohater przyznaje się do popełnienia zbrodni.

Fiodor Dostojewski – Zbrodnia i kara – Streszczenie Ubogi student prawa, główny bohater powieści Fiodora Dostojewskiego Zbrodnia i kara, Rodion Raskolnikow, żyjący na skraju nędzy, głodujący, nie posiadający pieniędzy by zapłacić komorne za wynajmowany pokój, w drastyczny sposób, siekierą, morduje w celach rabunkowych starą lichwiarkę Alonę Iwanową. Do zbrodni przygotowywał się miesiąc, odwiedzając kobietę oddając w zastaw własne rzeczy by dokładniej poznać rozkład jej mieszkania. Niełatwo mu było zdecydować się na ostateczny krok. Pewnego razu w szynku poznaje Siemiona Marmieładowa, alkoholika, który zainteresował Raskolnikowa swoją historią życia. Ma on żonę i czworo dzieci, niegdyś radca tytularny, zniewolony przez nałóg stracił pracę i wtedy rodzina znalazła się na skraju nędzy. Wówczas jego żona namówiła 18-letnią córkę Sonię by została prostytutką. Dziewczyna zgodziła się i poświęciła dla dobra rodziny. W niedługim czasie Marmieładow otrzymał pracę, lecz gdy dostał pierwszą pensję, zniknął z domu na tydzień i wszystko przepił. Rodion gdy otrzymuje list od matki, jeszcze szybciej decyduje się na zabójstwo, gdyż jego siostra Dunia straciła pracę guwernantki u zamożnej rodziny Swidrygajłowów. Przyczyną były zaloty pana Swidrygajłowa do Duni, co zauważyła jego żona i oskarżyła pannę Raskolnikow o próbę uwiedzenia jej męża. Jednak wkrótce wszystko się wyjaśniło i żona Swidrygajłowa przeprosiła Dunię o fałszywe posądzenie. Dziewczyna odzyskała utraconą reputację i szybko znalazła kandydata na męża, bogatego Piotra Łużyna. Raskolnikow dochodzi do wniosku, że siostra nie kocha Łużyna, a jedynym powodem poślubienia go jest chęć poświęcenia się dla dobra brata. Dlatego nie chce dopuścić do tego ślubu, natychmiast decyduje się na zabicie lichwiarki, by wydobyć z biedy matkę i siostrę. Z zimną krwią siekierą morduje Alonę Iwanową oraz jej siostrę Lizawietę, która niespodziewanie wraca do domu. Niełatwo jest mu uciec z miejsca zbrodni, gdyż do drzwi zamordowanej kobiety nieustannie pukają umówieni z nią klienci. Gdy zaniepokojeni nieobecnością Alony klienci proszą o pomoc stróża, Raskolnikow zabiera tylko sakiewkę z pieniędzmi i ucieka. Ukrywa się najpierw w sąsiednim, opuszczonym mieszkaniu, a następnie niezauważony wraca do domu. Zaczynają dręczyć go wyrzuty sumienia. Rodion postanawia ukryć skradziony łup, więc wychodzi. Po powrocie jest już poważnie chory. Opiekuje się nim kolega Razumichin oraz młody lekarz. W obecności Raskolnikowa rozmawiają o zabójstwie lichwiarki. Z ich rozmowy bohater dowiaduje się, że główne podejrzenie padło na malarzy, którzy remontowali sąsiednie mieszkanie, w którym ukrył się Rodion. Właśnie przy jednym z nich znaleziono przedmiot należący do zamordowanej. Raskolnikow uświadomił sobie, że musiał go zgubić. Tymczasem do niego przychodzi narzeczony siostry, Piotr Łużyn. Raskolnikow zarzuca mu, że tylko dlatego chce się z nią ożenić, by ją podporządkować sobie. Obrażony Łużyn opuszcza Rodiona, uważa, że zarówno jego siostra, jak i matka są na jego łasce, przyjechały do Petersburga i zatrzymały się w mieszkaniu wynajętym przez niego. W restauracji Raskolnikow spotyka kolegę Razumichina i Zamiotowa. Narasta w nim przekonanie, że Zamiotow podejrzewa go o popełnienie morderstwa. Dlatego otwarcie przyznaje się do zabójstwa i pokazuje pieniądze, które dała mu matka, sugerując, że zostały skradzione. Miał nadzieję, że w ten sposób oddali od siebie wszelkie podejrzenia, bo w przypadku gdy policja sprawdzi pieniądze, wówczas na pewno wyda się, że nie należały do lichwiarki. Raskolnikow zastanawia się przez moment, czy popełnić samobójstwo, widząc ciało kobiety, która się utopiła. Na ulicy widzi Marmieładowa, który wpadł pod pędzący powóz. Po śmierci mężczyzny, oddaje wdowie wszystkie pieniądze, jakie dostał od matki. Pierwszy raz także widzi Sonię, o której opowiadał mu Marmieładow. Rodion nadal jest przeciwny małżeństwu siostry z Piotrem Łużynem. Kolega jego Razumichin jest zakochany w Duni, dla niej jest w stanie uczynić wszystko. Uspokaja zaniepokojoną o stan zdrowia Raskolnikowa matkę i siostrę, zapewnia, że zaopiekuje się przyjacielem. Gdy następnego dnia Razumichin odwiedza kobiety, matka prosi go o radę, gdyż Łużyn wysłał list, w którym każe wybrać Duni między nim a bratem, chłopak nie chce w tej sprawie nic radzić. Wszyscy troje udają się do Rodiona i matka opowiada mu o niespodziewanej śmierci żony Swidrygajłowa. Zaś Sonia zaprasza Raskolnikowa na pogrzeb ojca i stypę. Raskolnikow przypomina sobie, że u lichwiarki zostawił pod zastaw zegarek po ojcu i pierścionek siostry. By go odzyskać wraz z Razumichinem udaje się do sędziego śledczego Porfirego Piotrowicza, będącego krewnym kolegi. Sędzia wypytuje Rodiona, kiedy ostatni raz odwiedzał zamordowaną, wypytuje go o różne szczegóły. Gdy następnego dnia idzie do sędziego ma wrażenie, że ten już się domyśla, iż on jest zabójcą. Niespodziewanie do sędziego zgłasza się jeden z malarzy i przyznaje się do winy, czym sędzia wydaje się ogromnie zaskoczony. Rodion coraz bardziej jest pewny, że prawda nigdy nie wyjdzie na jaw. Swidrygajłow przyjechał do Petersburga, by oświadczyć się Duni. Jego żona przed śmiercią zapisała dziewczynie 3 tysiące rubli, a on jest skłonny dać 10 tysięcy, nawet gdy ona nie zechce za niego wyjść. Rodion jest przeciwny ich małżeństwu. Dunia zrywa z Łużynem, okazało się bowiem, że on znał zapisy testamentu żony Swidrygajłowa. Raskolnikow spotyka się z Sonią, jest zachwycony jej dobrocią i wrażliwością. Zamierza przyznać się dziewczynie, że to właśnie on zamordował jej przyjaciółkę, Lizawietę. Dziewczyna odczytuje mu fragment Nowego Testamentu o wskrzeszeniu Łazarza. Tymczasem Łużyn postanowił skompromitować Sonię i podczas rozmowy wsunął jej do kieszeni 100 rubli, a później podczas stypy oskarżył ją o kradzież. W obronie dziewczyny stanął Raskolnikow i Lebiezatnikow, który zaobserwował podstęp Łużyna, choć był wówczas przekonany, że chciał jej pomóc anonimowo. Gdy Sonia wróciła do domu, zjawił się u niej Raskolnikow i przyznał się do popełnionego morderstwa. Dziewczyna prosi go, by przyznał się policji do swego czynu, obiecuje iść z nim na katorgę. Całą ich rozmowę podsłuchał Swidrygajłow. Raskolnikowa odwiedza sędzia i daje mu dwa dni, by dobrowolnie zgłosił się na policję. Dunia dowiaduje się od Swidrygajłowa, że to jej brat zamordował lichwiarkę, a następnie usiłuje ją zgwałcić. Dunia próbuje go zabić strzelając z pistoletu, lecz nie trafia. Swidrygajłow, który zaręczył się z 16-latką zanosi jej 15 tysięcy rubli, a potem popełnia samobójstwo. Raskolnikow przyznaje się siostrze do zabójstwa, a następnie żegna się z Sonią i udaje na policję, gdzie przyznaje się do winy. Jest niezmiernie zdziwiony, gdy okazało się, że sędzia Porfiry nie przekazał swych podejrzeń. Rodion otrzymuje 8 lat katorgi. Na zesłanie wraz z nim udaje się Sonia. Matka po procesie umiera z rozpaczy, siostra wychodzi za Razumichina. Na zesłaniu zrozumiał, że konstrukcja moralna, którą stworzył jest błędna, przeżywa duchowe zmartwychwstanie.

58 wypracowanie - Język niemiecki. Nasze materiały pobrano już 217935609 razy. „Zbrodnia i kara”, najsłynniejsza powieść Fiodora Dostojewskiego, konfrontuje dwie wizje patrzenia na świat: kierowanie się rozumem i postępowanie zgodnie z porywami serca. Racjonalistą, osobą działającą rozumowo, jest główny bohater książki

^{Fiodor Dostojewski urodził się w Moskwie w ostatni dzień października w roku 1821. W rodzinie od wieków chodzono do cerkwi, stąd religijna atmosfera kształtowała przyszłego pisarza od najwcześniejszych lat. Wcześnie został sierotą matka zmarła kilka lat przed ojcem, który został zabity przez robotników rolnych, w odwecie za zbyt napastliwe "interesowanie" się młodymi} Spowodowały one w jego psychice powstanie zaburzeń i dewiacji. Rodion zaczął być bardzo chaotyczny , mało spał, nic nie jadł. Często błąkał po ulicach Petersburga. Już wtedy planował za-bójstwo. Bywał w miejscu przyszłej zbrodni. Cały czas towarzyszyło mu uczucie ,że musi zabić , że to wszystko zmieni. Pomogła mu w zrozumieniu piękna miłości i w doświadczeniu jej. Siemion Marmieładow. Marmieładow był słabym mężczyzną, którego przerastały problemy. Jest świadomy błędów, które popełnił w życiu, ale wcale nie dąży do tego, by je jakoś naprawić. Siemion obarcza się winą za nędzę, w której żyje jego rodzina. Akcję Zbrodni i kary umieścił pisarz we wsp łczesnym sobie Petersburgu, jednak rzadko pojawiają się w powieści konkretne nazwy. Ruszył ku Newie Aleją W-wską", skierował się ku mostowi K-mu", szedł ulicą. . .ską" - tak zazwyczaj opisuje miasto Dostojewski, jakby nie zależało mu na identyfikacji miejsca. Bo też Petersburg z jego

W sumie, jak podaje Instytut, jest podejrzany o popełnienie 93 przestępstw stanowiących zbrodnie komunistyczne i wyczerpujących znamiona zbrodni przeciwko ludzkości. W latach 1952-53 oprócz bezprawnych wyroków śmieci ogłaszał też bowiem kary długoletniego więzienia lub tymczasowych aresztów.

Cytaty o litości i karze. Przy tytule „Zbrodnia i kara” można słusznie przyjąć, że najsłynniejsze dzieło Dostojewskiego jest usiane cytatami na temat idei kary, ale można też powiedzieć, że autor błagał swoich przestępców, by litowali się nad winnymi i cierpiącymi narratora. musi wytrzymać za popełnienie swojej zbrodni. Motywy w „Zbrodni i karze” Światło może kojarzyć się z Bogiem, wiedzą. W powieści gra światła ukazuje stan psychiczny i moralny bohaterów. Pokój Rodiona jest przeważnie ciemny, najczęściej to inne postacie „przynoszą” światło (lub wchodzą, gdy jest widno). Ważnym elementem wystroju jest świeca – symbol Boga. Swidrygajłow gasząc świecę oddala się w mrok Komentarze. Fiodor Dostojewski (1821-1881) był jednym z najbardziej interesujących pisarzy rosyjskich XIX w. Życie miał ciekawe i burzliwe - był skazany na karę śmierci, popadał w długi (hazard), kontaktował się z rosyjskimi rewolucjonistami. Pozostawił po sobie "Zbrodnię i karę" (1866), "Idiotę" (1868), "Biesy" (1871) oraz Petersburg to miasto wielkich kontrastów, społeczeństwo jest albo bardzo bogate, albo bardzo biedne. Nawet mieszczaństwo nie posiada znacznego statusu społecznego. Interesy jakie prowadzą nie pozwalają im zarobić fortuny. „Wszyscy handlarze przy straganach, w budkach, w sklepach. i sklepikach zamykali swoje lokale lub zdejmowali. i Omów motyw winy i kary w literaturze romantyzmu i innych epok, interpretując wybrane utwory. wyższego celu i nie ulegnie chorobie po zbrodni . Działanie Raskolnikowa jest dokładnie przemyślane i zaplanowane. Nie wziął jednak pod uwagę tego, że mogą zaistnieć pewne okoliczności , które mogą mu. "Powieść jest to zwierciadło W Zbrodni i karze nie jest ważne znalezienie i ukaranie zbrodniarza, tym bardziej, iż jest on znany czytelnikowi od początku, lecz wewnętrzna walka jaką toczą ze sobą dobro i zło w duszy bohatera (psychomachia - jeden ze średniowiecznych toposów, przedstawiający walkę cnoty i występku o duszę ludzką). Jak widać, nie istnieje zbrodnia bez kary. Człowiek nie może bezkarnie dopuszczać się zła, zawsze musi być świadomy, iż jego występki zostaną ujawnione. Przytoczone przeze mnie przykłady z literatury są tego doskonałym przykładem. TAGI: motyw zła rozprawka. Uważam, iż nie ma zbrodni bez kary. Każde przewinienie zostanie ogQpe.